Ietsje minder Lof voor de bediening in Parc Broekhuizen

Uitstekende Keuken, Gemiste Gastvrijheid

Parc Broekhuizen staat bekend om zijn gastronomische genoegens. Binnen het landgoed vind je het door Michelin met één ster bekroonde restaurant Voltaire. De bistro die hier gevestigd is in de oude boerderij heeft ook erkenning gekregen van Michelin, een Bib Gourmand. En dat is precies waar we op een zomerse maandagavond naar op zoek zijn: een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding. Het feit dat ze zichzelf presenteren als een culinair landgoed, getuigt van zelfverzekerdheid. Dat mag ook best, als je gewoon heel goed bent. Je zet wel direct de toon. Het nodigt uit om kritisch te zijn.

We rijden de verharde oprijlaan op die leidt naar het het charmante kasteeltje op het landgoed. Het is gebouwd in de stijl van het Hollands classicisme, straalt elegantie uit en is uitnodigend verlicht. De bistro is gevestigd in de minstens zo charmante oude boerderij op het landgoed, dat vermoedelijk dateert uit de 15e eeuw. Deze historische boerderij heeft enkele jaren geleden een grote transformatie ondergaan en is nu een duurzaam restaurant. Het interieur is er aards en natuurlijk, perfect passend bij de omgeving. Een opvallend groot kenmerk is de prachtige eikenhouten dakconstructie, dat ongetwijfeld aanleiding heeft gegeven voor het stoere en robuuste interieur.

Terras van bistro Lof in Leersum met uitzicht op de Kitchen Garden - Parc Broekhuizen

“We starten graag met twee glazen rose als aperitief, alstublieft”. Deze zomerse avond op het terras bij bistro Lof is erg uitnodigend om te starten met rose. Het uitzicht op de kitchen garden geeft je een waar vakantiegevoel. Door de lage heg heeft het ook iets weg van een wijngaard. Dat de gietijzeren stoelen geen comfort bieden ben je snel vergeten. Prachtige bloemen in bloei, vooral de zonnebloemen. Er valt veel te ontdekken.

Meestal start ik met iets mousserend als aperitief, maar deze rose uit Duitsland gemaakt van spätburgunder is een fijn uitstapje, zeg gerust een schot in de roos. Een prachtige dieproze kleur komt je tegemoet in het glas. Een delicate smaak met aardbeien- en frambozentonen en een knapperig zuurtje. Gewoon heel fijn.

De gehele wijnkaart is hier overigens een schot in de roos. Je kunt het zo gek maken als je wilt, maar de ‘instapwijnen’ zijn hier ook van bovengemiddelde kwaliteit. Achter ons horen we de jongste bediende, waarvan zijn poloshirt duidelijk eerder die dag opgepropt in zijn tas heeft gezeten, enthousiast vertellen over de wijn. Woorden zoals oud eikenhout, boter en vanille worden gebruikt om de wijn te beschrijven. Zijn wijze van vertellen werkt aanstekelijk, en doet ons verheugen op de uitleg die wij krijgen bij de wijnen die we nog gaan bestellen.

De steak tartare excelleert door smakelijke creativiteit

Chefkok Ewout Eleveld

Het menu hier is precies wat je verwacht van een bistro op niveau. Wij bestellen de steak tartare en de boerderijkip. Een goede klassieke steak tartare excelleert door zijn eenvoud. Maar bij bistro Lof excelleert hij door zijn creativiteit. Het handgesneden vlees heeft een mooie marmering, wat extra smaak geeft. Een van de ingrediënten - vermoedelijk het vlees zelf - is licht gerookt. Het werkt verrassend goed. En dan nog de vinaigrette van lavas. Het geeft een heerlijke hartigheid aan het geheel. De vinaigrette los is al een smaakbeleving. Zuurtjes hebben een mooie tegenhanger door het vet van de 63 graden eidooier. Het uitje door de steak tartaar is minuscuul fijn gesneden. Zo fijn dat het opvalt door niet op te vallen. Het krokantje van de stroaardappel maakt het geheel helemaal af. Hogere school bistro. Chefkok Ewout Eleveld, komt uit de stal van Jacob Jan Boersma en kookte ruim 17 jaar in het met door Michelin met drie sterren bekroonde restaurant De Leest in Vaassen. Bij bistro Lof oogst hij zoveel mogelijk uit eigen moestuin.

We vragen nogmaals om de wijnkaart. Een hele fles voor de maandagavond is wat ambitieus, de week is nog maar net begonnen. Ons oog valt op een glas fijne pinot noir en al snel komt er een de fles ter tafel. Etiket te zien? Nee. Een klein slokje proeven? Nee. Een enthousiast verhaal over de wijn zoals we deze eerder hoorde bij de tafel achter ons? Daar komt het. Nee, ook een verhaal ontbreekt helaas. Stoïcijns wordt het glas door de dame volgeschonken. Het lijkt er een beetje op of de ziel bij de bediening ontbreekt. Er wordt verder keurig bediend, maar het maakt niet het verschil. Bediening, weinig gastheerschap. Hier dineren kan nog zo veel beter worden. Teleurgesteld neem ik een slok: de wijn is in tegenstelling tot de bediening aan onze tafel wel bovengemiddeld goed.

Interieur van bistro Lof, de eikenhouten kapconstructie valt op

En de keuken. De keuken die is hier niet bovengemiddeld goed, die is voor een bistro excellent. De boerderijkip komt met een saus van massala. Alsof Ewout jarenlang in India heeft gewoond. De saus is hoog op smaak, diep, rijk en fijn uitgesproken kruidig. De creativiteit van de keuken komt verder tot uiting in de knolselderijpuree, waaraan een curry is toegevoegd. Het geheel is smakelijk en de boerderijkip botermals. De groenten kakelvers.

De zon is inmiddels al even onder. Verlichting op het terras beperkt zich tot een kaarsje op tafel. En dat is een minpunt, want het is echt pikkedonker. Zo donker dat ik mijn gezelschap nog amper kan zien, laat staan de opmaak van het dessert. Gelukkig zijn de ogen van de bediening getraind, zo lijkt het, want de jongste bediende merkt snel op dat ondanks het doorgeven van een allergie voor tarwebloem er toch een crumble op het dessert terecht is gekomen. De fout wordt snel rechtgezet. Zijn gekreukte polo, die valt in ieder geval in het donker niet meer op.

En dat dessert, dat dessert is een klein feestje. De coulis van rood fruit is zoals hij hoort. Rijk. De merengue is ook goed uitgevoerd en heeft een fijne bite. Het ijs van zuring is een mooie tegenhanger. Al met al een verfrissend goed dessert.

Parc Broekhuizen heeft meer te bieden dan alleen gastronomie.

We sluiten onze avond af met een wandeling over het landgoed en ontdekken dat er verschillende beelden en sculpturen over het landgoed zijn verspreid, waaronder van Herman Brood. Onderdeel van de speciale Art at the Parc. Er valt nog zo veel te ontdekken hier. Toch ben ik nog heel even met mijn gedachten terug bij het diner van zojuist, de bediening. Dineren is toch echt een totaalbeleving. De verwachtingen hier waren hoog en zijn teleurstellend niet helemaal waargemaakt. Alsof de ziel er even niet was. Alsof de passie in de bediening ontbrak. Een bevriende sterrenchef zei ooit tegen mij: “Je kunt nog zo goed koken, maar de beleving wordt voor 65% bepaald door de bediening.” Hij heeft gelijk. Toch hebben we vanavond genoten en vooral verschrikkelijk goed gegeten.

We komen terug, om het nogmaals te ervaren. Ik ben weer in het hier en nu en kijk nog eens naar het charmante kasteeltje. Dit is een mooie omgeving voor een huwelijk bedenk ik mijzelf. Hoe zou het zijn om hier een aanzoek te doen? Overnachten in een suite? Hoe is het om de dag voor je huwelijk samen met je geliefde te dineren bij Voltaire. Hoe ziet hier een groot huwelijksfeest eruit? Juist, dit verhaal krijgt hoe dan ook een vervolg. Een vervolg op culinair landgoed Parc Broekhuizen.